Uitgaan & Cultuur

Denekamper Frans Willeme beëindigt na 45 jaar betrokkenheid bij organisatie Pinkpop Festival

DENEKAMP - De feestmaand december is aangebroken met na Sinterklaas, Kerstmis en Oud en Nieuw en ook de traditierijke  carnavalstijd heeft reeds de eerste grote feesten gehad. Toch blijken er vele tienduizenden al weer uit te zien naar met name de komende grote zomerse ‘open air’ muziekfestivals. En of je nu wel of niet tot die enorme massa fans behoort, wie kent bijvoorbeeld niet het Pinkpop Festival. Voor de eerste maal georganiseerd in 1970 en daarmee het oudste popfestival van ons land. Door het feit dat het sindsdien, behalve in het ‘coronajaar’(dus noodgedwongen), nimmer is onderbroken, wordt het zelfs als het oudste popfestival van Europa beschouwd.

Volgend jaar dan de 54e editie van het dan 55 jaar bestaande Pinkpop. De grootste publiekstrekkers zijn inmiddels bekend, zoals Justin Timberlake, Olivia Rodrigo en Muse. Wereldtoppers en dan komen er op 20, 21 en 22 juni nog zo’n 25 grote namen bij, aldus de organisatie. De kaartverkoop van dit festival, dat jaarlijks per dag zo’n zeventigduizend (!) bezoekers trekt, is inmiddels ook gestart.

Wat menigeen echter niet weet is dat bij de organisatie van dit ook internationaal overbekende Pinkpop Festival een inwoner van Denekamp al bijna 45 jaar zeer nauw betrokken is. Die Denekamper is niemand minder dan de oud-burgemeester van Denekamp/Dinkelland Frans Willeme. Sinds zijn komst in 1988 als burgemeester woont hij inmiddels al 36 in Denekamp, want ook na zijn vertrek in 2010 als burgemeester is hij in het Köttelpeerndorp blijven wonen. Maar al sinds 1981 is hij eveneens altijd betrokken geweest bij de organisatie van het grote Pinkpop Festival. Volgend jaar wordt het zijn 45e Pinkpop-jaar, maar dan ook  zijn laatste. Hij trekt  zich terug uit de organisatie daarvan. Een organisatie ver van huis en voor menigeen hier zal zijn grote betrokkenheid daarbij onbekend zijn. Bij dit aanstaande  afscheid toch eens  met hem teruggekeken op zijn voor velen onbekend gebleven ‘popmuziek loopbaan’...
Juridisch adviseur, gemeentesecretaris, burgemeester, maar ook al zijn hele loopbaan Pinkpopbestuurder
Er met Frans over praten is geen probleem, maar, aldus Frans, moet dat nou in de krant? We weten dat je de grote steun en toeverlaat van de grote Pinkpopman Jan Smeets bent geweest. Diens afscheid in 2020 als voorzitter heeft in de landelijke media veel aandacht gekregen. Waarom dan niet een interviewtje in dit gemeentelijke huis-aan-huisblad over jouw vertrek uit de organisatie? Over de historie van dit nu bijna 55-jarige Pinkpop Festival valt veel te vertellen, maar we beperken ons tot de inbreng van Frans daar in. Geboren in 1952 in het Limburgse Eygelshoven. Hij studeerde rechten aan de Katholieke Universiteit Nijmegen (1972-1977) en was vervolgens enkele jaren wetenschappelijk medewerker aan wat inmiddels de Radboud Universiteit heet. In 1981 werd hij hoofd algemeen juridische zaken van de gemeente Geleen en ging wonen in Neerbeek. Toen hij daar ook meteen werd betrokken bij het festival had dat niets te maken met zijn muzikale ‘smaak’. Frans: “Nee, ik was en ben helemaal geen fan van popmuziek , het organiseren zit mij meer in het bloed. Mensen bij elkaar brengen en vrijwilligers stimuleren.”

En dat organiseren hem inderdaad in het bloed zit hebben we op vele manieren gemerkt, vandaar ook zijn recent verkregen ‘officierschap’ in de Orde van Oranje Nassau. Het was de hiervoor reeds aangehaalde Jan Smeets die Frans ‘binnen heeft gehaald’  voor de organisatie van het Pinkpopfestival. Frans: “Jan Smeets was jongerenwerker van het Jeugdhonk in Geleen en in plaats van een afgelast concert daar organiseerde hij op tweede pinksterdag in een park in Geleen een popmuziekfestival met The Golden Earring als grote trekker. Met tienduizend bezoekers een enorm succes en dat leidde weer tot de oprichting van de Stichting Culturele Producties.” Vanaf dat moment werd elk jaar op tweede pinksterdag dat popfestival georganiseerd, vandaar de naam Pink-pop. Al vele jaren echter een driedaags muziekfeest rond Pinksteren. Namens de gemeente werd Frans als juridisch adviseur betrokken bij de organisatie van het Pinkpop Festival,  dat toen al 30.000 bezoekers trok.

Met voltallige gemeenteraad naar Pinkpop...

Toen in 1985 het PP festival failliet dreigde te gaan door o.m. een hoge huurschuld bij de gemeente en ander schuldeisers bleef de gemeente het festival steunen na een vurig pleidooi van Frans Willeme: “Bovendien lukte het om Leon Ramakers, directeur van MOJO-Concerts, vanaf 1986 bij het festival te betrekken, waardoor geweldige artiesten konden worden aangetrokken. Het PP trok toen meteen 50.000 bezoekers en was schuldenvrij!” Na die succesvolle doorstart vertrok Frans Willeme naar Oegstgeest, waar hij gemeentesecretaris werd.

Ook weg dus bij de organisatie van het PP? Frans: “Jan Smeets vroeg me bij mijn afscheid bij de organisatie betrokken te blijven. Gelet op de afstand (Geleen-Oegstgeest) heb ik daar toen vanaf gezien. Eigenlijk ben ik op aandrang van mijn moeder toch bij Pinkpop betrokken gebleven. Toen ik namelijk met haar traditiegetrouw in 1987 op Aswoensdag in België was belde Jan Smeets mij met de mededeling dat hij een conflict met de burgemeester van Geleen had. Het PP zou naar een ander terrein moeten. Of ik als oud-adviseur van die gemeente en als zoon van Pierre Willeme, oud-collega van Geleens burgemeester, hem met z’n PP niet aan een ander terrein kon helpen. Het door de gemeente aangewezen terrein zou een ramp voor het festival betekenen. Het was kort voor Pinksteren, dus ik belde meteen een aantal relaties en uiteindelijk lukte me het een terrein in Baarlo (autospeedwayterrein) voor in elk geval dat jaar te huren. Zo is Pinkpop in 1987 verhuisd van Geleen naar Baarlo. Geen ideaal terrein en Jan Smeets wilde graag naar een terrein van een toen zieltogende draf- en renbaan in Landgraaf. De toenmalige burgemeester van Landgraaf  was daar geen voorstander van, omdat hij geen seks, drugs en rock & roll binnen de gemeente wilde. In meerdere gesprekken met die burgemeester van Landgraaf heb ik hem weten te overtuigen en gewezen op de enorme nationale en internationale promotionele waarde van PP binnen zijn toen net heringedeelde gemeente: na de herindeling kennen over tien jaar weinigen in Nederland nog de naam Landgraaf, maar als je het PP binnen je gemeentegrenzen hebt kent iedereen over tien jaar nog maar al te goed nog de naam Landgraaf!

Het lukte de burgemeester te overtuigen wel onder voorwaarde, dat de Stichting Pinkpop en dan met name ik, verantwoordelijk zou blijven voor de veiligheid, orde en organisatie op het festivalterrein en de gemeente voor de rest daarbuiten. En zo werd vanaf 1988 het terrein in Landgraaf gehuurd voor het Pinkpop Festival. Jan Smeets en Leon Ramakers vroegen me om betrokken te blijven bij het PP, zeker gelet op mijn relatie met de gemeente en mijn lokale bekendheid. Het nieuwe festival lag en ligt op nog geen kilometer van de plaats waar ik geboren ben. In dat jaar 1988 werd ik burgemeester van de  toenmalige gemeente Denekamp. Tijdens het sollicitatiegesprek is wel uitvoerig stilgestaan bij mijn Pinkpop-betrokkenheid. De selectiecommissie vond het zelfs een pré en na mijn benoeming stemde de gemeenteraad ook in met de voortzetting mijn betrokkenheid bij het Pinkpop Festival. Het jaar daarna (1989)  bezocht de voltallige gemeenteraad het Pinkpop Festival, hetgeen leidde tot een bijzondere foto op de voorpagina van de toen nog Twentsche Courant.”  

Festivalterrein Landgraaf definitief eigendom Stichting Pinkpop

In 1993 adviseerde Frans zijn medebestuurders om het terrein Landgraaf te kopen toen de eigenaar van dit terrein, de draf-en renbaan, failliet dreigde te gaan. De koop ging door maar onder voorwaarde van de beide andere kopers Leon Ramakers en Jan Smeets,  dat ik dan medekoper zou worden.” Elk 33% en het resterende ene procent? Frans:  “Nou die nam de bekende artiest Urbans voor zijn rekening om toen nog geldende fiscale redenen. Na het stoppen van Jan Smeets in 2020 nam Ramakers de aandelen van Jan en Urbanus erbij!” En zo is Frans op dit moment nog voor een derde aandeelhouder/eigenaar van het festivalterrein in Landgraaf en het is de bedoeling dat hij dit voorlopig blijft. Momenteel is hij bovendien tot en met het aanstaande PP-2025  nog juridisch adviseur en bestuurslid van de Stichting Festival Limburg.  In de kelder van de nu vroegere  woning van Frans en zijn vrouw Lieke, waarin nu hun zoon met diens gezin woont, heeft Frans een soort Pinkpop-museum ingericht. Daarin alle grote ingelijste aankondigingsaffiches sinds 1970. Als je die bekijkt ontdek je dat dit Pinkpop Festival de grootste muziekartiesten ter wereld op zijn podia heeft gehad. Volgend jaar voor Frans Willeme het laatste als directe stafmedewerker van Pinkpop, maar hij blijft er als mede-eigenaar van het festivalterrein in Landgraaf toch wel een beetje bij betrokken...

Tekst PBJ