Columns
HART
De motor loopt al 65 jaar naar volle tevredenheid, de ene keer snel, dan weer langzamer, naargelang het lichaam erom vraagt, maar grote inspanningen komen niet vaak meer voor. Soms leg ik een vinger op de pols, of tel de slagen voorzichtig in mijn hals. Zeventig keer per minuut is mooi. Het geeft rust, zoals het tikken van een ouderwetse klok.
Af en toe bekruipt me de angst dat het hart ineens stilstaat. De leeftijd brengt dat risico met zich mee. Laatst heb ik de bloeddruk weer eens gemeten. De oudste zoon is arts en vraagt geregeld naar de stand van zaken. Het apparaat blaast lucht in de manchet om mijn bovenarm. De cijfers op het display stellen niet echt tevreden. Op termijn kan dat problemen veroorzaken. Volgens de richtlijnen in de handleiding wordt het tijd voor een pilletje. Of was het de spanning van dat ene moment misschien… Ouderen gebruiken bètablokkers alsof het snoepjes zijn. Liever stel ik het nog even uit. Geniet van het leven, het duurt maar even. Wijze woorden van een oude dame in het verzorgingshuis, waar ik op bezoek ben. Ze zit in een rolstoel voor de TV. De wereld trekt aan haar voorbij, zonder dat ze veel meekrijgt. Leven wordt wachten. Oud worden is mooi, maar oud zijn is vaak minder. Zover ben ik nog lang niet. Of houd ik mijzelf voor de gek… De fase van de ontkenning dringt zich aan mij op. Ik voel me eeuwig jong en denk alles te kunnen. Er is nog zoveel te doen en nog meer om van te leren. Het is vastentijd, maar straks wordt het Pasen. Nieuw leven en een zomer vol geluk om van te dromen. Elke dag telt en ik hoop dat er nog vele zullen volgen in gezondheid.
Ds. Roelof Kloosterziel
