Columns

Het was even schrikken. In de brievenbus lagen drie grote blauwe enveloppen van de belastingdienst. Volgens mij was met de aangifte alles goed gegaan. Dat laat ik voor de zekerheid al jaren doen door een erkend bureau met verstand van zaken. Zenuwachtig maakte ik de eerste brief open. Het was de bevestiging dat ik mijn rekeningnummer had doorgegeven. Omdat ik laatst een andere auto kocht moest een deel van de motorrijtuigenbelasting van het vorige vehikel aan mij terugbetaald. Dat wordt namelijk altijd drie maanden in het voren automatisch van mijn bank afgeschreven. Blijkbaar mogen ze het niet op datzelfde rekeningnummer terugstorten en kunnen ze het niet verrekenen met het nieuwe bedrag. Daarom had ik inderdaad een verzoek gekregen om de gegevens van mijn IBAN, compleet met handtekening. Die had ik netjes op de bus gedaan. De eerste blauwe envelop bevestigde dit, tenminste voor wat betreft de auto. De tweede envelop bevatte precies dezelfde brief, maar nu voor eventuele toeslagen die ik zou krijgen. En de derde idem dito voor andere terugbetalingen van de overheid. In het nieuws hoorde ik dat PostNL geld nodig heeft. De tarieven gaan al jaren omhoog en de ouderwetse postbode is vervangen door een goedkopere besteller. Bijna niemand stuurt nog brieven, behalve dus… de belastingdienst. Ik dacht dat zij digitaal alles regelden…. En dat zij alles al van mij weten, klopt schijnbaar ook niet. Ik maak mij wel zorgen over het hele gedoe. Laatst lag ook de DigiD eruit. Ik zou me groen en geel kunnen ergeren aan alle ontwikkelingen, maar doe het niet. Rood is de kleur van de liefde. En in de vastentijd is de liturgische kleur paars. Een periode van bezinning en soberheid. Kleuren kunnen ons alles leren. Vooral mij niet door een blauwe enveloppe bang te laten maken.

Ds. Roelof Kloosterziel