Oud ontmoet jong: versieren van huizen van hoogheden in Agelo brengt generaties samen

Het begon met het jaarlijkse ‘greun haaln’, het ophalen van groen om de huizen van de hoogheden feestelijk te versieren en dorpsgenoten te laten zien dat hier een belangrijke persoon woont. Het ‘greun’ dient als symbool voor vruchtbaarheid, voorspoed en een nieuw begin, passend bij de carnavalsviering waarin tradities en het vieren van het leven centraal staan. Voor ridder Evert zorgden zijn noabers voor een mooie verzameling van dennenbomen, terwijl de bovenbouw van de school verantwoordelijk was voor het jubileumtrio schoolprinses Lisa, adjudant Teun en hoffotograaf Tess. Echter, was dit precies op dezelfde middag gepland. In de voorafgaande week borrelde dus al snode plannen op.

Het begon met het jaarlijkse ‘greun haaln’, het ophalen van groen om de huizen van de hoogheden feestelijk te versieren en dorpsgenoten te laten zien dat hier een belangrijke persoon woont. Het ‘greun’ dient als symbool voor vruchtbaarheid, voorspoed en een nieuw begin, passend bij de carnavalsviering waarin tradities en het vieren van het leven centraal staan. Voor ridder Evert zorgden zijn noabers voor een mooie verzameling van dennenbomen, terwijl de bovenbouw van de school verantwoordelijk was voor het jubileumtrio schoolprinses Lisa, adjudant Teun en hoffotograaf Tess. Echter, was dit precies op dezelfde middag gepland. In de voorafgaande week borrelde dus al snode plannen op.

Midden op de Voortsweg kwamen de beide groepen versierders samen. Onder toeziend oog van adjudant Marcel werd de jeugd op een speelse manier een tweede traditie getoond: geen greun haaln zonder greun gappen! Het ‘stelen’ van het groen door andere groepen is een gewoonte die zorgt voor hilariteit in een eeuwenoude traditie van brulftenneugers, broetstroal en reuskesmaken door noabers aan de niendeur. De noabers van ridder Evert lieten zien dat als je niet goed op je groen past, anderen het mogen stelen en hiervoor een ‘verzoeningsoffer’ moeten aanbieden om het terug te krijgen.

Zo gezegd zo gedaan. De jeugd begreep in eerste instantie de regels en gebruiken niet, maar zag in deze ‘ouderwetse’ game al snel een onmiskenbaar plezier. Om het verloren groen terug te krijgen, schakelden de jeugdhoogheden hun onderhandelingsvaardigheden in. Met een flinke dosis humor en creativiteit wisten ze de ‘boeven’ te ‘verzoenen’ met borrels, een carnavalesk ruilmiddel dat nooit teleurstelt. Maar ondertussen zagen ze de ‘clue van de game’ in en stalen als speelse tegenactie de pin van de aanhanger, de sleutel van de trekker én een klein boompje.

Natuurlijk werd dit niet zomaar door de vingers gezien. Na fikse onderhandelingen, waarbij de jeugd haar ‘buit’ strategisch inzette, kwam er een overeenkomst: snoep zou de vrede herstellen. Met snoep in de hand en een brede glimlach op het gezicht van de leerlingen uit groep 6, 7 en 8 werd de groene buit feestelijk op de eigen aanhanger gelegd. Klaar voor het versieren van de huizen in de eigenwijze geest van carnaval met ballonnen in plaats van roosjes, vlaggetjes, een spreukenbord en de nodige drankjes, koekjes, chips en broodjes.

“Dit is waar carnaval om draait”, vertelde een trotse noaber. “Het is niet alleen feestvieren, maar ook het doorgeven van onze gebruiken aan de volgende generatie. Dat doen we hier met een knipoog en een glimlach.” Voor de jeugd een eerste kennismaking met deze rijke Twentse noaberschop traditie, maar zeker niet de laatste, want de kinderen hadden er enorm ‘skik an’.

Op zaterdagmiddag werd opnieuw bewezen dat carnaval meer is dan een feest: het is een manier om mensen samen te brengen, generaties te verbinden en met humor en plezier tradities levend te houden. In Agelo, waar jong en oud elkaar moeiteloos vinden, is het carnaval zonder twijfel in goede handen.