Na talloze bezoekjes aan jubilerende echtparen is ‘PBJ’ nu zelf aan de beurt

Echtpaar Jager viert diamanten huwelijk

“Van de Dinkelbrug tot aan de Kanaalbrug is er bijna geen zaak waar ik niet al eens of vaker over geschreven heb”, vertelt Piet deze middag over zijn werkzaamheden voor deze krant. De wieg van de bekende Denekamper stond echter in het hoge noorden: Pieter Bastiaan Jager werd op 18 maart 1938 geboren in het Friese Akkrum. Hij koos voor een carrière in het onderwijs en behaalde zijn onderwijzersakte aan de Kweekschool, de Pabo in Heerenveen. Vervolgens rondde hij met goed gevolg de studie voor de Akte J, lichamelijke opvoeding, af in Hilversum. Na het behalen van zijn diploma’s vervulde hij eerst nog zijn militaire dienstplicht. Op 19 juli 1939 zag Hermina Hogemans het levenslicht in Diepenheim. Toen Hermien zes jaar oud was verhuisde de familie Hogemans naar Hengelo (Ov). Hier groeide Hermien op en ging ze naar de Tuindorpschool. Vervolgens behaalde ze, eveneens in Hengelo, haar ULO-diploma aan de ULO Klein Driene en het Duitse Handelscorrespondentie-diploma.

Ontmoeting door sigaretten van de dominee op Vlieland

Geografisch groeiden Piet en Hermien ver van elkaar op. Achter de eerste ontmoeting blijkt een bijzonder verhaal schuil te gaan. “Het leuke is dat wij elkaar hebben ontmoet op Vlieland”, aldus Piet. “We waren met een stuk of zestien jongens in de leeftijd van 16 /17 jaar op jongenskamp op Vlieland. In de leiding daarvan zat een drietal leraren van de HBS, waaronder maatschappijdocent en tevens predikant in Akkrum, dominee Groeneveld uit Akkrum. De laatste bedacht een leuke mogelijkheid om een beetje controle over de jonge knapen te houden: ‘Wie het eerst met een meisje in het kamp komt krijgt een pakje sigaretten’, zei hij. Met vier jongens gingen we het dorp in waar we drie meisjes tegen kwamen die ook op Vlieland met vakantie waren. We vertelden over de weddenschap, dat vonden ze wel leuk en ze gingen mee naar ons kamp, dat ik als eerste en dan met Hermien pratend bereikte. De sigaretten waren dus voor mij. Ik heb ze nooit gekregen en mijn hele leven ook niet gerookt. Groeneveld vroeg al snel of de meisjes meegingen met de strandwandeling. Toen ze met ons over het strand wandelden zei de dominee tegen mij: ‘Piet als je later trouwt moet je met die trouwen, dan wil ik jullie trouwen’.” “Toen was ik nog maar zestien en Piet zeventien jaar. Na die ontmoeting bleven we een paar jaar met elkaar schrijven. En zo bracht een pakje sigaretten ons in verbinding”, vult Hermien aan.

Dominee houdt belofte en trouwt Piet en Hermien in Hengelo

Ze corresponderen nog even met elkaar, maar dan is het contact verbroken. Het is een paar jaar later als Piet en Hermien op een bijzondere manier toch bij elkaar komen en dan definitief. En weer ligt er een kamp aan ten grondslag. “Ik maakte met twee vrienden een fietskampeertocht naar Brilon, in Sauerland. Op de terugweg gingen we naar Ommen om daar twee weken als jeugdleiders sport en spel te fungeren van een groot jeugdkamp. Bij Glanerbrug gingen we de grens over en zo kwamen we door Hengelo. Toen zei een van de andere twee: ‘Piet, die griet van Vlieland kwam toch uit Hengelo, later we er langsgaan.’ ‘Ben je gek!’, zei ik nog. Maar toen we langs die straat fietsten, fietste een van de jongens die straat in. Toevallig stond Hermien achter het raam en zwaaide ze. Toen zijn we naar binnen gegaan en dat is het begin van onze verkering geworden”, blikt Piet terug “Ik zat toen nog in de verpleegopleiding in Enschede en Piet ging de militaire dienst in. Door gebrek aan onderwijzers mocht hij er een half jaar eerder uit en hij ging solliciteren als onderwijzer aan de Breemarsschool in Hengelo. Toen hij de baan kreeg moesten we sparen voor de inrichting van een huis. Toen ben ik uit de verpleging gegaan voor een baan in het bedrijfsleven, zodat ik meer kon verdienen en dus sparen. Voor mijn verpleegopleiding was ik al werkzaam geweest als secretaresse bij Bureau Beerenschot”, vertelt Hermien. Nadat Piet als voetballer eerst in 1956 de overstap gemaakt had van de VV Akkrum naar het semi-profvoetbal van de SC Heerenveen, maakte hij, toen hij de baan in Hengelo kreeg (1961), de overstap naar de V.V. Tubantia, toen ook nog in het betaald voetbal. Aan de actieve carrière komt een eind wanneer hij in een wedstrijd tegen De Graafschap een gebroken knieband oploopt. Na de operatie eind 1963 komt Hermien tijdens zijn lange ziekenhuisverblijf met goed nieuws: ‘Piet we hebben een huis’. Dat was voor Piet aanleiding om een telefoontje te plegen naar Friesland. “ ’Dominee Groeneveld, weet u nog van die sigaretten in Vlieland? Wat u zei is werkelijkheid geworden, wil je ons trouwen?’. Dominee Groeneveld kwam vanuit het Friese Grouw naar Hengelo, waar hij ons op 24 april 1964 heeft getrouwd in de Grote Kerk. Daarvoor waren we ’s ochtends op het stadhuis getrouwd voor de wet, daarbij kregen we een erehaag van Breemarsschooljeugd. ’s Avonds heben we het gevierd bij het hotel waar later Radio Oost inkwam.”

Via het onderwijs naar Denekamp

Na het huwelijk betrekt het kersverse echtpaar een nieuwe flat aan de Groote Beerstraat in Hengelo. Hier wordt in 1965 oudste dochter Heleen geboren. De onderwijscarrière van Piet leidt het gezin in 1968 naar Denekamp alwaar hij hoofd wordt van de nieuwe openbare basisschool: de Dr. M.L. Kingschool. In de woning aan de Aronskelkstraat wordt datzelfde jaar dochter Margit geboren. In 1972 wordt het gezin gecomplementeerd met de geboorte van Kitty. Ook al werd Piet in 1975 in Hengelo hoofd van de toen ook nieuwe Woolderschool en werkte hij vervolgens in Zwolle bij de inspectie onderwijs en was hij in die stad de laatste tien jaar als communicatieadviseur (jaar bijscholing Windesheim) werkzaam bij die gemeente, het echtpaar blijft in Denekamp wonen. Achttien jaar dus dagelijks pendelen tussen Denekamp en Zwolle. Hier verhuizen ze later nog naar een andere woning in de Aronskelkstraat en weer later naar de IJsvogel. Wanneer de dochters door hun studie en werk uit huis zijn, verhuizen ze in 1993 naar de huidige, toen nieuwe seniorenwoning, aan de Braamhof. Inmiddels hebben Piet (die in 1999 met pensioen ging) en Hermien vier kleinkinderen en wonen ze nog zelfstandig, weliswaar met hulp van de dochters, die alle drie overigens in het westen wonen, en de door hen zeer geroemde hulp van de naaste noabers. Dit vooral ook nadat Piet anderhalf jaar geleden een herseninfarct kreeg waarvan hij nu nog altijd de minder prettige gevolgen ervaart.

Grote maatschappelijke betrokkenheid

In Denekamp stond het echtpaar midden in de maatschappij. Zo kent vrijwel iedereen PBJ als schrijver voor deze krant. Is het daar niet van, dan is het wel vanwege zijn decennialange vrijwillige bestuurs-, redactionele en p.r. functies voor onder andere de Vriendenkring DOS’19 / SDC’12, het Oranje Comité, Natura Docet, Stichting Culturele Manifestaties Denekamp en de VVV. En niet te vergeten, tot voor ongeveer tien jaar, als langjarig schrijver (onder het pseudoniem Bas Jägermeister) over het carnaval in de voormalige gemeente Denekamp. In al die jaren werkte hij mee aan talloze jubileumboeken en -kranten voor verenigingen uit Denekamp. Van 1990-1994 was hij actief als raadslid voor Democratisch Denekamp. Vanwege die vele en diverse inzet werd Piet Jager in 2000 Koninklijk onderscheiden en daarnaast werd hij door Vereniging Vrienden Natura Docet benoemd tot erelid en afgelopen jaar door SDC’12 tot lid van verdienste. “Maar wij zijn nu zestig jaar getrouwd en het moet niet het prevaleren van mijn maatschappelijke carrière worden”, benadrukt Piet. “In het begin van ons trouwen was het vaak zo dat vrouwen het ontslag kregen wanneer ze gingen trouwen. Dat overkwam ook Hermien. Ze was zeer sportief en in Hengelo lid was van de handbalvereniging Olympia, de turnvereniging, ze behaalde alle zwemdiploma’s en deed aan toneel. In Denekamp was ze na jaren tennis gespeeld te hebben, vooral maatschappelijk jarenlang zeer actief. Zo was ze oudercommissielid van de openbare kleuterschool, zo’n dertig jaar bestuurslid van KWF, afdeling Denekamp en vele jaren bestuurslid van Amnesty International, afdeling Denekamp.”

Bloemetjes van B&W en de oud-burgemeester

In de woonkamer staan op deze jubileumdag vele bloemen, waaronder het ’s middags door locoburgemeester Benno Brand overhandigde boeket met de felicitaties namens B&W Dinkelland. “Maar kijk hier, een opvallend bloemstuk. Dat is vanochtend bezorgd en is afkomstig van oud-burgemeester Willeme, met het aangehaakte: ‘Piet, weet je nog hoe wij toen naar de vijftig jaar getrouwden gingen met een kaars’? Zo lang schrijf ik al over jubilerende echtparen,” lacht Piet. Naast de dochters komen deze middag, tot verrassing van het jubilerende echtpaar, ook een viertal bevriende oud-buren van de Aronskelkstraatjaren (sinds 1968) op visite.

GT