Een terugblik op hét platform voor verenigingen, stichtingen en bedrijven om alle inwoners te bereiken!

Dinkelland Visie al 50 jaar een trouwe gast in de brievenbus

Feestkranten op de stencilmachine

Rob van Barneveld zag wel brood in het drukken van feestkranten. Daarom begon hij eind jaren zestig in Haaksbergen een stencilbureau. Hij woonde daar in een flat met zijn vrouw en drie kinderen. In een hoek van de kamer stond de stencilmachine die toen al overuren draaide met het drukken van feestkranten. Toen Rob meer werk wist binnen te halen, vestigde hij zich in Brummen in een klein kantoor. Commercieel als hij was, rolde daar ook zijn eerste krant van de pers: het Brummens Weekblad. Hij bouwde een mooi netwerk van adverteerders op en zijn vrouw Ine regelde de technische zaken. Doordat zij elkaar goed aanvulden, groeide het bedrijf gestaag en naast het Brummens Weekblad rolden er ook feestkranten, familiedrukwerk en geboortekaartjes van de pers. Rob begon uit te zien naar een groter onderkomen om zijn activiteiten te kunnen uitbreiden en dat vond hij in Enschede. De failliete drukkerij Booy en een aantal werknemers werden overgenomen. Fiscaal was dit ook interessant omdat Rob zijn winsten kon verrekenen met het verlies van Booy.

Naar Denekamp in 1970

In 1970 vestigde Rob van Barneveld zich in Denekamp aan de Nordhornsestraat 14, thans Vledderstraat. Op de plek waar zich nu ongeveer La Bomba en Bloembinderij Lobke Nijhuis bevinden, had Van der Woning een winkel waar men terecht kon voor een krant, tijdschrift en kantoorartikelen. Rob van Barneveld had een gedeelte van die winkel gehuurd. Slechts gescheiden door een bruin gordijn functioneerden beide bedrijven prima naast elkaar. Van der Woning was blij met de huurder, en Rob van Barneveld met zijn grote baard werd een opvallende verschijning in het dorp. Hij pendelde dagelijks tussen zijn woonplaats Haaksbergen en Denekamp.

Drukkerij Bajon

Op 5 april 1971 bracht hij onder de naam ‘drukkerij Bajon’ in Denekamp de ‘Gids voor de gemeente Denekamp’ uit, zoals de jonge Rob van Barneveld de krant toen nog noemde. Het was een week voor Pasen. In eerste instantie was het een tweewekelijks krantje met de naam ’n Dorper Kraant’. Met de uitgifte van dit nieuwe krantje begaf Van Barnveld zich op glad ijs. Meerdere uitgevers probeerden het in die tijd en allen kwamen zij van een koude kermis thuis. Van Barneveld was zich hier terdege van bewust maar waagde toch de stap. In de eerste uitgave sprak hij de hoop uit dat het blaadje vanaf dat moment regelmatig zou verschijnen. Hij vertelde erbij dat het kosteloos huis aan huis verspreid zou worden. En ofschoon het geenszins de bedoeling was om van dit krantje een compleet nieuwsblad te maken, streefde hij er wel naar om de lezers op de hoogte te houden van wat er zoal gebeurde in de gemeente.

Voornamelijk advertenties in de eerste uitgave

Ook bood hij particulieren de kans om kosteloos kleine advertenties te plaatsen, ‘pareltjes’ genaamd. Wat opviel, was dat het acht pagina’s tellende krantje voor meer dan 95% uit advertenties van ondernemers bestond. De ondernemers in de modebranche, Wortelboer en Westerhof, spanden de kroon en namen de helft van de advertentieruimte in beslag. Verder werden de weekenddiensten van de huisartsen vermeld en de kerkdiensten. Onder de noemer ‘Humor voor de Köttelpeern’ was er ook ruimte vrijgemaakt voor moppen. Voor de kinderen organiseerde Rob van Barneveld een kleurwedstrijd. Maar ook stond er in de eerste editie vermeld dat in de volgende uitgave een aantal vaste rubrieken zou worden opgenomen: de burgerlijke stand, gevonden voorwerpen en een kinderverhaal. Bij de eerste uitgave werd de hulp ingeroepen van Theo Looman. Deze directeur van de VVV loodste Van Barneveld binnen bij potentiële adverteerders. 

Er was wel degelijk behoefte aan een gratis krantje

De tweede uitgave van ’n Dorper Kraant verscheen op 19 april 1971. Het viel direct op dat er al diverse redactionele artikelen in stonden zoals over het 50-jarig bestaan van de Christelijke school, nieuws van de VVV en de openstellingen van diverse instellingen en gebouwen. Een ingezonden brief van Wim Horsthuis kreeg een prominente plek. Wim sprak daarin zijn waardering uit voor de moed van de drukker om dit blad uit te geven. Wim Horsthuis schreef: “Ik hoop met u dat dit krantje het langer uit zal houden dan zijn voorgangers.” Wim stelde vervolgens voor om een redactie van vrijwilligers samen te stellen die de redactionele kolommen van de krant zouden gaan vullen. Rob van Barneveld haakte hier gretig op in door hem de functie van onbezoldigd hoofdredacteur aan te bieden. Nergens staat beschreven of Wim Horsthuis hierop is ingegaan, maar het lijkt er niet op.

Piet Bal, Piet Smash en Piet Pelle

Pas in 1972 kwam Rob van Barneveld met zijn gezin in Denekamp wonen, aan de Nordhornsestraat 128, in een woning van Snijders. In een zich daarachter bevindend schuurtje zette hij zijn drukkerij-activiteiten voort en in 1974 doopte hij zijn ’n Dorper Kraant om tot Denekamps Weekblad. De krant kreeg steeds meer waarde door de redactionele artikelen. Piet Jager bracht zondagavond zijn kopij voor het weekblad. Het waren aanvankelijk artikeltjes over voetbal (Piet Bal), volleybal (Piet Smash), en fietsen (Piet Pelle). Als Piet de kopij bracht, dan dronken ze samen een halve liter bier. Piet Jager was in die tijd ook correspondent van dagblad Tubantia. Langzamerhand kwamen er ook in het Denekamps Weekblad meer algemene artikelen van zijn hand die hij ondertekende met PBJ. Dat doet hij nu al meer dan 45 jaar.

Met het uitgeven van een krantje raakten de overige drukactiviteiten in een stroomversnelling. De opdrachten namen hand over hand toe. Zozeer zelfs dat de garage achter het huis aan de Nordhornsestraat te klein werd. Op het industrieterrein werd in 1980 een nieuwe woning met bedrijfspand neergezet. De opening daarvan werd groots gevierd en burgemeester Norbart verrichtte de officiële openingshandeling. 

DOS’19 of Sportclub Denekamp?

Rob van Barneveld vertelde altijd door puur toeval in Denekamp terecht te zijn gekomen. Hij zag dat er begin jaren zeventig in Denekamp geen huis-aan-huis-krant was zoals hij die voor ogen had. Dus koos hij ervoor om zich in Denekamp te vestigen en daar een klantenkring op te bouwen. Sociale contacten en netwerken waren belangrijk, vond hij. Geregeld was hij dan ook op de sportvelden te vinden en op gezette tijden in het café. Hij voetbalde toen nog in het eerste elftal van HSC’21 in Haaksbergen. Toen hij met zijn jonge gezin in Denekamp kwam wonen, meldde hij zich als vanzelfsprekend direct aan bij de grootste voetbalclub in het dorp: DOS’19. Hij kocht een groen jasje en tasje bij Mensink Schoen en ging naar de eerste training. Toen hij daar aankwam en zag dat iedereen in het blauw gehuld was, snapte hij het niet en vroeg hoe dat kon. Wat bleek? Rob was per abuis bij Sportclub Denekamp in de kleedkamer gaan zitten. Omdat hij het ‘lullig’ vond om weer weg te gaan, heeft hij vanaf toen jaren in het eerste elftal van Sportclub gespeeld.

Door de vasthoudendheid van Rob en Ine van Barneveld is het bestaansrecht van een Denekamps krantje wel bewezen. Sinds 1974 valt de krant elke woensdagmiddag bij de Denekampers in de bus. In 2002 werd de naam gewijzigd in Dinkelland Visie naar een idee van wijlen Ben Gortemaker. Het familiebedrijf wordt tegenwoordig gerund door de tweede en derde generatie van Barneveld.

Ben Brookhuis, Stichting Heemkunde Denekamp